Tv-maker Danny Ghosen: ‘Ik kom toch echt weleens in gevaarlijke situaties terecht’

Tv-maker Danny Ghosen: ‘Ik kom toch echt weleens in gevaarlijke situaties terecht’

Danny Ghosen (1978) is tv-journalist. Voor de VPRO maakt hij het programma Danny’s Wereld, waarvan donderdag de laatste aflevering van dit seizoen is te zien. Eerder werkte hij voor Powned en de EO.

Bron: Parool.nl
Danny Ghosen: ‘Ik koos voor de opleiding tot automonteur. Ik dacht: dat is handig, dan kan ik altijd zelf mijn auto maken.’ Beeld Harmen de Jong
Danny Ghosen: ‘Ik koos voor de opleiding tot automonteur. Ik dacht: dat is handig, dan kan ik altijd zelf mijn auto maken.’BEELD HARMEN DE JONG

Beiroet

“Ooit een mooie stad, het Parijs van het Midden-Oosten, nu is er bijna niets meer van over. Ik was er zes dagen na die explosie van vorig jaar zomer en wist niet wat ik zag. Ik heb er als jongen de burgeroorlog meegemaakt, maar het Beiroet van toen zag er prima uit vergeleken met de ravage van nu. Ik heb me laten vertellen dat de explosie de zwaarste in de geschiedenis is na Hiroshima en Nagasaki. Ik zat in mijn vaste hotel in Beiroet: zo’n 7, 8 kilometer van de plek van de explosie, maar er waren nog maar een paar kamers bruikbaar, de rest was verwoest.”

“Op mijn vijftiende zijn we met het gezin van Libanon naar Nederland gevlucht, we waren met zijn zessen. Aanvankelijk was ik hier best ongelukkig. Natuurlijk was het niet fijn om op te groeien in een burgeroorlog, maar Libanon was wel mijn thuis. Pas nu ik volwassen ben en mijn draai hier heb gevonden, zie ik hoe goed ik het heb. Ik zie ook dat mijn neefjes, de kinderen van mijn zussen, hier in vrijheid opgroeien; anders dan ik vroeger in Libanon kunnen ze in Nederland echt kind zijn.”

KwikFit

“Weet je dat ik pas op mijn 32ste ben afgestudeerd aan de School voor Journalistiek? Op de lts koos ik lang geleden voor de opleiding tot automonteur. Ik dacht: dat is handig, dan kan ik altijd zelf mijn auto maken. Elf jaar heb ik bij de KwikFit gewerkt. Eerst als monteur, maar ik had al snel door dat ik niet de rest van mijn leven olie wilde verversen of banden verwisselen. Ik klom hoger en ging nieuwe filialen opzetten, maar de autowereld was het toch niet voor mij. Bij KwikFit is de klant koning, zelfs als hij ongelijk heeft. Ik kreeg daar hoofdpijn van. Ik heb ook nog opleidingen tot meubelmaker en jeugdwerker gevolgd, maar pas op de School voor Journalistiek wist ik: dit is het. Ik was er naartoe gegaan met het idee Midden-Oostencorrespondent te worden. Ik dacht: ik spreek toch al Arabisch, haha.”

Rafelranden

“Ja, de rafelranden van de samenleving, daar werk ik als tv-journalist het liefst. Daar kom je mensen tegen die echt een verhaal te vertellen hebben. Drillrappers, drugscriminelen, ik ben oprecht in ze geïnteresseerd. Ik voel me ook niet beter dan mensen die ergens in hun leven een verkeerde afslag hebben genomen. Mijn empathie, dat is mijn grootste kracht. En ik ben heel klein, hè, dat is ook in mijn voordeel. Mensen voelen zich niet bedreigd door mij.”

Fred Perry

“Een mooi kledingmerk om te dragen, het past echt bij mij. Fred Perry is iconisch en tijdloos. Ja hoor, die zwarte polo’s met een geel kraagje draag ik ook nog gewoon. Die draag ik júíst. We laten zo’n mooi shirt toch zeker niet jatten door die enge Proud Boys in Amerika? Ik werd er vroeger ook wel op aangesproken dat ik Lonsdale droeg. Dan zeiden mensen: ‘Wát, jij draagt als jongen uit Libanon een racistisch merk!?’ Waarop ik zei: ‘Man, Muhammad Ali droeg ook Lonsdale!’ We moeten zulke klassieke merken niet laten kapen door extreemrechtse idioten.”

Nelson M.

“Ik vond zelf mijn interviews met bijvoorbeeld Badr Hari véél beter, maar mijn gesprekken met pedo-activist Nelson M. hebben veel meer losgemaakt. Het is ook nogal wat natuurlijk, iemand die zegt dat seks met kinderen moet kunnen en daar een politieke partij voor wilde oprichten. Normaal houd ik me in mijn werk zoveel mogelijk van een oordeel, maar bij iemand als hij moet je wel heel kritisch zijn, je wilt hem geen podium geven. Ik zeg altijd: je kunt hem wel doodzwijgen, maar daarmee verdwijnt zijn gedachtegoed niet. Het lijkt mij juist zinvol te weten wat er in zo iemand omgaat. Nu is er een internationaal arrestatiebevel tegen Nelson M. uitgevaardigd. Ik vind het onbegrijpelijk dat hij hem heeft kunnen smeren terwijl de autoriteiten wisten waar hij mee bezig was.”

Powned

“Ik werkte bij MTNL, Multiculturele Televisie Nederland, toen ze belden van Powned of ik niet eens wat voor hen wilde doen. Mijn eerste item ging over ritueel slachten. Bij MTNL waren ze not amused toen ze het zagen, want ik had niet verteld dat ik in mijn vrije tijd ook voor Powned bezig was. Ze dreigden me er uit te gooien, maar bij Powned wilden ze toch al met me door. Ik las in de krant vaak over koperdiefstal. Iedereen concentreerde zich op die dieven, ik dacht: je moet bij de helers zijn. Daar ben ik toen undercover langsgegaan. Ik had voor 1000 euro koper gekocht en blufte dat ik nog veel grotere partijen kon leveren. Die handelaren hapten toe en ze zeiden dat het niets uitmaakte waar ik al dat koper vandaan haalde. Die reportage sloeg in als een bom.”

VPRO

“Daar is het heel anders, maar vooral omdat ik zelf veel verder ben. Bij Powned was ik een absolute beginner, toen ik bij de VPRO begon, had ik al een heel rijtje mooie programma’s op mijn naam staan: Danny op straatDanny in ArabistanDanny demonstreertDanny in de buitenwijken... Dan word je toch anders ingeschat, serieuzer genomen vooral. Ik krijg nu veel meer hulp om beter te worden en mooie programma’s te maken.”

“Andere VPRO-programma’s? Ik vind Thomas Erdbrink heel goed. Maar als ik zelf naar een tv-programma kijk, is het nooit omdat het van een bepaalde omroep is, ik ben vooral geïnteresseerd in bepaalde makers.”

Falafel

Jaaah, héérlijk. Mijn moeder maakt echt heel lekkere falafel, die zou ik wel elke dag willen eten. De Libanese keuken is vermaard over de hele wereld. Wij Libanezen zijn trots op onze roots. We vinden het ook gezellig en belangrijk om samen te eten en daar veel aandacht aan te besteden. Hummus en baba ganoush zijn in Nederland ook wel bekend, maar heel lekker zijn ook arnabeet, een bloemkoolgerecht, en batata harra, geroosterde aardappels. Bij de kraam van Michel op de Ten Katemarkt kun je ook heel goede Libanese falafel eten, hij doet ook catering.”

Angst

“Ik ben weleens bang tijdens mijn werk, zeker. Je probeert van tevoren goed in te calculeren wat wel en niet kan, maar ik kom toch echt weleens in gevaarlijke situaties terecht. Voor Danny in Arabistan waren we in Gaza, waar werd gedemonstreerd door mensen die niet zo blij waren met Hamas. Maar Hamas heeft overal spionnen en binnen de kortste keren was het: meekomen jullie. We moesten onze paspoorten inleveren en werden opgesloten in een hotel. Gelukkig kende onze fixer wat jongens die hoog in Hamas zaten en konden we naar een paar dagen weer weg, maar toen heb ik hem wel echt even geknepen.”

“Eng was het ook in Napels, waar we een reportage over de maffia maakten. We waren in die totaal verloederde nieuwbouwwijk waar ook de serie Gomorra is gefilmd. In de kelders van zo’n flat lagen honderden, nee, duizenden injectienaalden. Daar zijn we ook een paar keer bedreigd. Zo’n vent van de Camorra zei: ‘Nu weg hier, anders snijd ik je kop eraf.’ Dan moet je ook echt wegwezen, een leven is daar niets waard.”

Christendom

“We waren thuis katholiek, zoals zo veel Libanezen. Hoe de verhouding precies liggen, weet ik niet – er worden in Libanon geen volkstellingen gehouden – maar ik denk dat in Libanon zo’n 60 procent islamitisch is en 40 procent christelijk. Ik doe er al een hele tijd niks meer aan. Ik geloof wel in een god, maar heb niets met religie. Als je ziet hoe in het Midden-Oosten het geloof mensen uit elkaar trekt... Joden, christenen en moslims hebben allemaal dezelfde god, maar ze vermoorden elkaar omdat ze een andere profeet hebben. Ik wil daar niets mee te maken hebben. Nee, dat is thuis geen probleem, we hebben het er niet echt over. Religie speelde ook nooit zo’n heel grote rol bij ons.”

Asielzoekers

“Ja, het debat daarover volg ik vanwege mijn achtergrond natuurlijk aandachtig. Ik heb indertijd zelf nergens voor gekozen, ik ging gewoon mee met mijn ouders. Maar geloof me, niemand laat alles achter omdat het ergens anders zo veel leuker lijkt. Zeker 90 procent van de asielzoekers in Nederland had een heel goede reden om hun eigen land te ontvluchten. Ik heb geen idee waarom wij in Nederland belandden. We hebben eerst een paar jaar in een azc in Drenthe gewoond, rustig en gemoedelijk. Ik zie eigenlijk nooit meer iemand uit de tijd, maar een tijdje geleden waren we op straat aan het filmen en riep iemand: ‘Hé Danny!’ Die kent me van tv, dacht ik, maar het was een jongen die met me in dat azc had gezeten. Hij wist zich er nog veel meer van te herinneren dan ik.”

Drillrap

“We waren met een reportage over drillrap bezig in Rotterdam, toen ik hoorde dat er ook zo’n scene in Groningen was. Wij erheen en ja hoor, hartstikke jonge gassies liepen daar met enorme messen rond, een zelfs met een machete. Man, toen ik zo oud was, een jaar of 12 of zo, speelde ik nog met knikkers. Die repo ging viral, wel een paar dagen lang. Mensen vragen me: zijn die jongens echt gevaarlijk of is het een uit de hand gelopen spel? Gevaarlijk is vooral dat die jochies heel beïnvloedbaar zijn door de jongens boven hen, die dan ook nog maar een jaar of 15 zijn. Als het erop aankomt, moeten ze laten zien wat ze zijn: een loser of, zoals zij dat noemen, een strijder.”

Don Ceder

“De rijzende ster van de ChristenUnie, hoor en lees ik de hele tijd over hem. Ik denk bij hem vooral aan die opmerking dat er bij abortus ook na een verkrachting een verplichte bedenktijd van vijf dagen zou moeten gelden. Een bedenktijd ná een verkrachting?! Nou, als dat de toekomst van de Nederlandse politiek is...”

Danny’s Wereld, donderdag, NPO 2, 21.05 uur

Terug naar media