Plunderaars
Je hoorde het na de Atocha-aanslag in Madrid: ‘Nu komt het wel erg dichtbij.’ Vergeleken met Mogadishu zeker, maar hoe bang wil je zijn en maken? Bijna slachtoffer? Peter de Wit had zaterdag een variant: doodsbange vrouw die via eindeloze schijven hoorde van iemand wiens neef betrokken was bij de Rotterdamse rellen. Psychiater Sigmund: ‘Wow, dan komt het opeens wel erg dichtbij!’
Maar nu ben ik zelf aan de beurt. De laatste keer met overvalwagens in onze keurige straat was 1975: Molukse bezetting van het Indonesisch consulaat, vlakbij. Staan er de laatste zondagen ME-busjes voor de deur: dan komt de geest van Willem Engel opeens wel erg dichtbij. Zondags worden koffiedrinkers van het Museumplein verdreven en vluchten de zijstraten in (veel kennen de weg van Ajax-huldigingen). Onze burgemeester schreef in een huis-aan-huisbrief dat geweldpleging en rellen niet kunnen worden getolereerd. Maar begripvol: ‘Als dat voor je eigen deur gebeurt, komt het heel dichtbij…’ Wat u zegt. Ik heb begrip voor haar, maar moet vooral grijnzen vanwege de taal – echt mijn ding. Makkelijk lachen: ik heb geen winkel gebarricadeerd in de P.C. Hooftstraat.
Komt de rel dicht bij ons, Danny Ghosen gaat er juist heen. Uit Libanon gevlucht voor burgeroorlog, School voor de Journalistiek, PowNed, EO, NTR en nu VPRO. Indrukwekkende carrière van een tv-journalist die gaat waar engelen zich niet wagen. Het is híer geen burgeroorlog, wat Eindhovens burgemeester ook beweert, maar dat Ghosen iets van de oorlogsreporter heeft, is zonneklaar. De VPRO over zijn nieuwe reeks Danny’s wereld: ‘Hij gaat op zoek naar waar het wringt in onze maatschappij. Hij praat met mensen die moeilijk toegankelijk zijn, mensen die de grens opzoeken of daar overheen zijn gegaan of mensen die zich buitengesloten voelen. Danny komt overal binnen, vraagt door en oordeelt niet.’
Dat binnenkomen is vaak een mirakel, het doorvragen niet minder. En wie was er dus bij de tweede avond van Sigmunds Rotterdamse rel? Danny, in het kielzog van en pratend met persfotograaf Joey Bremer. Meer dan sensatie, want het gaat ook over de ethiek van Bremers werk, verre familie van dat van Danny. De walgelijke foto’s komen nooit van ons, zegt Bremer. Die zijn van ramptoeristen met hun iPhones. ‘Ben je als journalist de vijand geworden?’ ‘Ja. Als ik een foto maak die mensen niet aanstaat is het fake-nieuws.’ ‘Kat in boom, eendje bevrijd uit draad, is veel leuker om te maken en betaalt beter dan een doodgeschoten man.’
Dat Danny prompt zelf wordt aangehouden lijkt me voor de aflevering meegenomen. ‘Moet je je perskaart maar zichtbaar dragen’, zegt de agent en ze heeft gelijk: niet te onderscheiden van plunderaars. Hij mag gaan. Om een jongen te interviewen die ‘alleen maar komt kijken’ maar wel uitlegt waarom anderen meedoen. Opzienbarend is het niet, maar je moet Danny blijven volgen: opgeteld heeft hij het meest actuele oeuvre over rafelrand en onderstromen.
Meer van Danny zien? Klik dan HIER
