De verslaggever viel het afgelopen jaar op als het nieuwe gezicht van PowNed, de zender die bij de oprichting in 2009 aankondigde Hilversum ‘op te blazen’. Sinds Ghosen (Beiroet, 1978) een jaar geleden succesvol de achtervolging van een stel koperdieven inzette – hij liet ze voor de camera inrekenen – heeft hij de smaak van de onderwereld te pakken. Hij duikt het drugscircuit in, gaat undercover bij Sharia4Belgium en zoekt met een verborgen camera naar illegale straatprostituees.

Typisch Danny, vindt journalist Ardi Bouwer. Ze was zijn stagebegeleidster bij de Wereldomroep. „Danny is niet bang, hij stapt overal op af. Hij heeft zijn eigen ideeën en gaat daar voor de volle honderd procent achteraan. Goede eigenschap voor een journalist natuurlijk, maar het was wel lastig om hem aan te sturen. Hij houdt wel van prikken. Na twee weken stage wilde hij Geert Wilders interviewen. Hij ging er achteraan en dat lukte hem. Dat siert hem.”

De kleine pitbull past helemaal bij PowNews, volgens presentator Dominique Weesie. Hij zag Ghosen voor het eerst op tv toen hij in 2011 tijdens een reportage voor Multiculturele Televisie Nederland (MTNL) belaagd werd door moskeebezoekers. Hij viel meteen in de smaak bij de PowNed-directeur. „Ik dacht: die jongen laat zich niet intimideren, zo iemand moet je erbij hebben.” Weesie nodigde hem direct uit voor een gesprek. „Binnen twee uur had hij een contract. Hij doet dat ouderwetse journalistieke werk dat je tegenwoordig te weinig ziet. Blijven doorvragen, je niet met een kluitje het riet laten insturen.”

Op 32-jarige leeftijd studeert Ghosen af aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Redelijk oud, maar hij komt van ver. Als vijftienjarige komt hij met zijn ouders uit Libanon, gevlucht voor de oorlog. Zijn eerste jaren in Nederland verblijft hij in een asielzoekerscentrum. Hij werkt als schilder en doet een opleiding tot meubelmaker (zie inzet). Al die tijd zat die verslaggever in hem, volgens Yvonne Lub. Zij was zijn stagebegeleidster bij het Centrum voor Interculturele Studies voor zijn mbo4-opleiding Kunst, Cultuur en Media. „De journalist heb ik altijd al in hem gezien. Hij had een feilloos gevoel voor mensen en hij kon de juiste vragen stellen.”

Multiculturele televisie, interculturele studies, een minor politicologie – het lijkt niet bepaald het profiel van een PowNews-verslaggever. Toch is hij er helemaal in zijn sas. Hij smult van confrontatie. Als iemand ‘klootzak’ of ‘oprotten’ roept, dan is dat voor hem een aanmoediging. Inmiddels lijkt het wel alsof hij vaker wel dan niet aangevallen wordt als hij op pad is met zijn cameraploeg. Maar bang is hij niet. Hij heeft in de straten van Beiroet tijdens de burgeroorlog wel meer gezien dan een straatgevecht tussen heetgebakerde drugsverslaafden. Hij moest voor zichzelf opkomen. „Of terugslaan, of ik kreeg klappen van mijn vader”, zei hij in een interview met de Nieuwe Revu. „Je kon niet zwak zijn.”

Maar met de roze microfoon in de hand gaat hij nooit met zijn belagers op de vuist. De snelle Ghosen gaat ze juist uit de weg, wat soms hilarische televisie oplevert: de arme verslaggever die maatschappelijke misstanden aan de kaak wil stellen, wordt achterna gezeten door de criminelen die hij wil oppakken. Of door activisten die hun camera terugwillen.

Ja, hij houdt wel van prikken. Niet voor niets noemde Vrij Nederland hem vorig jaar „niemand minder dan de opvolger van Peter R. de Vries”. „We hebben Rutger voor Den Haag”, zegt Weesie. „En voor zaken die het daglicht niet kunnen verdragen, hebben we Danny.”

Volgens stagebegeleidster Lub komt dat voort uit zijn „enorme betrokkenheid bij de maatschappij. Hij heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel.”

Dat is het grote verschil met collega Rutger Castricum. Die is lang en intimiderend en lijkt uit te zijn op treiterijen. Danny daarentegen, is klein van stuk en komt oprecht verontwaardigd verhaal halen. Mensen die hij interviewt, ook politici, reageren anders op hem.

Weesie vindt het „geen slecht plan” om Ghosen naar de Tweede Kamer te sturen. „Hij is een klein manneke die verschrikkelijk goed vasthoudt. Als hij een paar nachten undercover in Maastricht drugscriminelen heeft gevolgd, dan is hij goed ingevoerd. Dan laat hij zich bij de minister niet meer wegsturen met een vaag antwoord.”