Een vraag die me altijd heeft gefascineerd is in hoeverre ons gedrag wordt beïnvloed door de popcultuur. Worden we oppervlakkiger van reality-tv? IJdeler door Instagram? Hebben we anders seks sinds we porno kijken? Hebben Hans Teeuwen en Theo Maassen ons gevoel voor humor bepaald?

Het antwoord is zelden eenduidig, behalve op die laatste vraag: ja. De Brabantse accentjes die Teeuwen en Maassen deden, werden vroeger bij mij op school al door velen gekopieerd, ook door mij, bij gebrek aan eigen grappen.

Ik moest aan dit vraagstuk denken toen ik woensdag de knap gemaakte eerste aflevering van Danny in de buitenwijken (NTR) keek op NPO 3. Danny Ghosen bezocht de wijk Scampia, aan de rand van Napels. Daar staan de vervallen, driehoekige flatgebouwen die Le Vele heten, oftewel De Zeilen. Het decor van de wereldwijd populaire Italiaanse maffiaserie Gomorra.

Wie weleens naar deze serie heeft gekeken (op Netflix staan twee seizoenen), herkent de grijze complexen met hun schimmige gangen, kapotte ramen en bevlekte beton meteen. Een perfecte plek voor dealen en gebruiken, ook te zien aan de naalden op de grond die Ghosen moest ontwijken. Het enige wat ontbrak, was het okergele filter dat over de serie heen is gegaan.

Boven op een van de verloederde gebouwen, uitkijkend op de set waar seizoen vier gelijktijdig werd gefilmd, interviewde Ghosen twee jongens die groot fan zijn van de serie en zelf in de wijk wonen. ‘Ik kijk graag naar de schietpartijen’, zei een jongen in een trainingspak met wat donshaartjes op zijn bovenlip. ‘Ze gebruiken pistolen en ze dealen, dat vind ik tof’, zei een iets oudere jongen.

Gebeuren de dingen die we zien in Gomorra echt hier op straat, wilde Ghosen weten. Ja, zeiden ze allebei opgetogen. In het echt was het nog wel erger, volgens de oudere jongen. Met een glimlach zei hij dat er de avond daarvoor nog een dode en een gewonde waren gevallen op straat. Een 19-jarige vriend van hem was overleden, vervolgde hij daarna ernstig.

Waren dit maffiosi of jongens die graag hun helden van tv willen nadoen? Vooral het tweede, dacht ik, anders hadden ze zich wel aan de omerta gehouden. Natuurlijk hebben zij in zo’n buurt geen serie nodig om geweld te verheerlijken en criminaliteit als spannende uitweg uit een hopeloos bestaan te zien, maar dit leek sterk op een geval van life imitating art.

Even later liepen fictie en werkelijkheid nog verder door elkaar toen Ghosen met Francesco, die in de wijk was opgegroeid én in de serie speelt, bij de flats stond. ‘Jullie worden in de gaten gehouden’, zei een man die stopte met zijn auto. ‘Vanwege de camera. Ze laten te veel zien. Weet je nog toen Gomorra uitkwam? Iedereen heeft zijn eigen zaakjes, begrijp je? Ik zeg niet dat je niet mag filmen. Maar pas op.’

Juist ja, vast te veel films gekeken, deze loopjongen.