En donderdagavond zwengelde het NPO 2-programma Danny op Straat de discussie weer aan. Daarin liet Danny Ghosen pedofiel Nelson aan het woord omdat hij een politieke partij wil oprichten met als speerpunt het verbod op seks met jonge kinderen geschrapt te krijgen. Want als 3-jarigen zelf kunnen beslissen of ze een ijsje willen, kunnen ze ook zelf besluiten of ze wel of niet seks willen met een volwassen iemand. Aldus Nelson.

Inderdaad, welkom in het hoofd van een volstrekte psychopaat. Het was walgelijk, verbijsterend , doodeng maar ook fascinerend om hem te horen én te zien op tv. Hij was volkomen overtuigd van zijn eigen gelijk. Maar hij oogde gelukkig wél als een type waarbij al mijn alarmbellen zouden afgaan als hij zich in de buurt van mijn kinderen ophoudt. En dat stelde me raar genoeg ook weer enigszins gerust.

De roep tot censuur blijft niet beperkt tot dit soort idioten als Nelson. Er zijn ook genoeg mensen die vinden dat gekozen volksvertegenwoordigers als Thierry Baudet en Geert Wilders geen aandacht verdienen en uit talkshows geweerd moeten worden. Ik ben het daar faliekant mee oneens. Ik vind dat iedereen gehoord en geïnterviewd mag, nee móet worden, zeker politici. Zolang het maar op een kritische manier gebeurt. Dat geldt niet alleen voor Baudet, maar net zo goed voor Jesse Klaver. En kritisch interviewen deed Ghosen. Hij is Powned definitief ontgroeid en geldt niet voor niks als een van de talenten van de nieuwe generatie tv-makers.

We moeten niet onze ogen willen sluiten voor wat er leeft aan de randen van de maatschappij. Juist het soort gekken als pedofiel Nelson moeten we voor de camera halen. Hoe meer hoe beter. Omdat er een signaalfunctie van uitgaat. Ik zou ook liever mijn kop in het zand steken, maar de realiteit is dat dit soort figuren vrij rondlopen op straat en levensgevaarlijk zijn terwijl hun seksuele geaardheid niet op het voorhoofd staat geschreven. Ik wil weten hoe zij denken, hoe zij zich organiseren, waar ze mee bezig zijn en wat er omgaat in hun verknipte brein. Zodat ik mijn kinderen en mezelf er tegen kan wapenen. Figuurlijk dan. Ook al ging mijn bloed koken en scheelde het weinig of ik had de afstandsbediening naar het gezicht van Nelson gesmeten.